|
Τα έργα του Φεστιβάλ Tale of X Cities προέκυψαν μέσα από τα εργαστήρια του προγράμματος, που είχαν σαν αρχικό αντικείμενο την εξοικείωση των συμμετεχόντων με τη χρήση νέων μέσων τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας (που πλέον αναδεικνύεται σε απαραίτητη δεξιότητα), και στη συνέχεια —με τα νέα αυτά εφόδια— τη δημιουργία έργων με θέμα την τοπική ιστορία, τις παραδόσεις και τους σύγχρονους προβληματισμούς. Σε όλα τα στάδια, οι συμμετέχοντες είχαν την στενή καθοδήγηση της επιμελητικής/καλλιτεχνικής ομάδας του προγράμματος και προσκεκλημένων ειδικών, καθώς και την υποστήριξη των συνεργαζόμενων φορέων, ενώ το υλικό των εργαστηρίων παραμένει ακόμη διαθέσιμο και ανοιχτό σε όλους στην ιστοσελίδα του προγράμματος.
Τα έργα παρουσιάζονται για πρώτη φορά στη ζωντανή αναμετάδοση του Φεστιβάλ Tale of X Cities στις 21 Νοεμβρίο 2021. Από εκεί και πέρα, θα είναι διαθέσιμα εδώ, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να περιηγηθεί σε τόπους και ιστορίες της Βορείου Ελλάδας μέσα από τα μάτια των δημιουργών.
Άννα Βαλκάνου, Κατερίνα-Ηλέκτρα Βαλκάνου (Θεσσαλονίκη) Mano Fico
Το έργο “Mano Fico” καλεί το θεατή να ανακαλύψει την ιστορία ενός αντικειμένου που βρέθηκε στα έργα του ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης και να αναστοχαστεί το δίπολο μνήμη-λήθη. Πώς θα επιλέξουμε να διαχειριστούμε τα κατάλοιπα του παρελθόντος; Σύνδεσμος για τον online κατάλογο των ευρημάτων του ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης: https://parallaximag.gr/wp-content/uploads/2019/12/METRO-NTAS-for-web.pdf Credits για την φωτογραφία του αντικειμένου: © 2018 Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού, Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, Αττικό Μετρό ΑΕ, Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών. Φωτογράφος: Ορέστης Κουράκης Δήμητρα-Αγγελική Βασιλείου (Ιωάννινα)
|
|
|
|
Σειρά podcast (10-12’ το καθένα)
Άκρατες διαδρομές του μυαλού διασχίζουν τα σοκάκια του περασμένου αιώνα στην Κοζάνη. Σταματούν εκεί όπου κάποτε στέκονταν όμορφα αρχοντικά. Που σήμερα δεν υπάρχουν. Παρά μόνο στα βιβλία και στη μνήμη. “Αόρατες διαδρομές” – ένα podcast μικρών αφηγήσεων για τα αόρατα αρχοντικά της Κοζάνης και τους ανθρώπους της, μέσα από λογοτεχνικά κείμενα.
Σύλληψη-έρευνα: Σόνια Κούτσιανου, Φώφη Ζαγορίτου
Επιμέλεια κειμένων: Σόνια Κούτσιανου, Φώφη Ζαγορίτου, Νικολέτα Σιώμου
Μουσική επιμέλεια: Μάνος Κόμπος
Ηχοληψία, βίντεο: Βαγγέλης Παπαστάμκος
Οργάνωση / Τίτλοι: Άρτεμις Νέστορα
Παραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης
Διαβάζουν: Σόνια Κούτσιανου, Φώφη Ζαγορίτου, Χάρης Σισμανίδης, Νικολέτα Σιώμου, Κώστας Κοζικόπουλος
Ακούγονται αποσπάσματα από:
Αρχοντικό Τακιατζήδων: “Η αδερφή Αγάθη”, του Κων. Παπακωνσταντίνου
Αρχοντικό Δαρδούφα: “Η γιαγιά μου η Ρούσα”, του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου
Αρχοντικά Τακιατζήδων (πλατεία): Αποσπάσματα από τα περιοδικά “Ελιμειακά”, τεύχη 66, 71
και το βιβλίο του Νικολάου Δελιαλή: “Διαθήκαι Ευεργετών της πόλεως Κοζάνης”
Αρχοντικό Παπακωνσταντίνου: “Πέτρινη πόλη”, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου
Αρχοντικό Τσιτσελίκη: “Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913, της Θάλειας Φλωρά- Καραβία” & “Πέτρινη πόλη” του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου
Μουσική: από το cd του Βαγγέλη Βέττα, “Αργά που φεύγει ο καιρός” (2002)
(ο δίσκος περιλαμβάνει μελοποιήσεις ποιημάτων που έγραψαν Κοζανίτες ποιητές)
Ελένη Κώτση (Ιωάννινα)
Λίμνη Παμβώτιδα, Ζούμε με τη λίμνη, Ζούμε για τη λίμνη
Περιηγήθηκα στην αγαπημένη μας λίμνη Παμβώτιδα και συνομίλησα με τους επισκέπτες της. Μοιράστηκαν μαζί μου τις δικές τους εμπειρίες από τη λίμνη. Ήταν μοναδική στιγμή για μένα. Πραγματικά συγκινήθηκα με το πόσο απλά και όμορφα μου διηγήθηκαν τις δικές τους ιστορίες, τη δική τους λίμνη. Στα Ιωάννινα ζούμε με τη λίμνη, ζούμε για τη λίμνη.
Άννα Μαχαιροπούλου (Κομοτηνή)
Το χαμένο ποτάμι
Υπάρχει ένα ποτάμι που ρέει. Συνεχής παροχή, κίνηση προς μια κατεύθυνση, συνεχής αλλαγή, πορεία. Υπάρχει βαθιά εκεί κάτω, να κυλάει κρυφά κάτω από τα πεζοδρόμια και τους δρόμους μας, κάτω από την βουή της καθημερινότητας μας. Και φτάνει ο καιρός που πρέπει να ανασυρθεί στην επιφάνεια. Είτε μέσα από τις πόλεις μας, είτε μέσα μας…
Σκηνοθεσία: Άννα Μαχαιροπούλου
Μοντάζ: Μιχάλης Δανιήλ Βαμβακάς, Άννα Μαχαιροπούλου
Ιωάννης Μπενέκος (Ιωάννινα)
Ίχνη Παρελθόντος - Θραύσματα Μνήμης
Όλα έχουν να κάνουν με κάτι εσωτερικό. Είναι η ανάγκη σε έντονο βαθμό, η εμμονή θα έλεγα, για αναζήτηση και εξερεύνηση. Είναι η περιέργεια τι θα “συναντήσω”, το στοιχείο του τυχαίου και της έκπληξης. Είναι χώροι που έζησαν άνθρωποι που έχουν αποχωρήσει ή τους έχουν εγκαταλείψει. Όμως ο χρόνος δουλεύει αφήνοντας τα ίχνη του – τους. Είναι η αναζήτηση της “ομορφιάς” μέσα από την φθορά του χρόνου και των κρυμμένων “μυστικών”. Βρίσκω την ομορφιά στο φθαρτό, στο ατελές, στο εύθραυστο, στο απρόσμενο. Ανακαλύπτω της αισθητικές αξίες, που έχουν να κάνουν με την φθορά αλλά και τον χρόνο. Είναι το πάθος μου, η συγκίνηση και η χαρά που αισθάνομαι μέσα σ’ αυτούς τους χώρους και με τις εικόνες μου θέλω να μιλήσω για όλα αυτά.
Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται σε έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών μεταξύ 14-21/11/2021 καθώς και διαδικτυακά στην ιστοσελίδα του προγράμματος. Μοντάζ βίντεο: Χρήστος Παπαδόπουλος.
Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Πέρδικας Θεσπρωτίας & Νικολέτα Αναστασίου
Από το τότε στο τώρα
Υπεύθυνος βίντεο: Βαγγέλης Μώκος
Βοηθός σκηνοθέτη - φωτογράφου: Κατερίνα Βέρμπη
Ο Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Πέρδικας με ενεργό ρόλο στην πολιτιστική διαδρομή της Πέρδικας του Δήμου Ηγουμενίτσας, δραστηριοποιείται σε κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα, ώστε με δυναμική παρουσία να συμβάλει ουσιαστικά στην προσέκλυση γενικότερου ενδιαφέροντος στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής, στην ανάδειξη του πολιτισμού και του τουρισμού εν γένει. Ο Σύλλογος, με οδηγό το μεράκι και την έμπνευση, μέσω καινοτόμων δράσεων, φεστιβάλ και εκθέσεων, φροντίζει στο μέγιστο δυνατό να διατηρηθούν τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής, εμφυτεύοντας στους νεότερους την αγάπη για τον τόπο τους και διδάσκοντας πως όλοι μαζί μπορούν να κάνουν μικρά θαύματα. Μέσα από ένα όμορφο ταξίδι στον πολιτισμό, τις θρησκευτικές λατρείες, τα ήθη, τα έθιμα και το φολκλόρ, ο Σύλλογος επικοινωνεί το φιλότιμο και τη φιλοξενία της όμορφης Πέρδικας προς όλους τους επισκέπτες, αποδεικνύοντας πως ο πολιτισμός είναι αντίσταση στην καθημερινότητα και αγάπη προς το συνάνθρωπο, αφού είναι ο μόνος που μπορεί πραγματικά να ενώσει. Έτσι επιβεβαιώνει, πως όσο συνεχίζουμε να αγαπάμε τον τόπο μας με τη δύναμη και την πλήρη επίγνωση της ομορφιάς του, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Γιώργος Παπαλεξάνδρου (Κομοτηνή)
Agora
Η Αγορά κατά την αρχαιότητα ήταν το οικονομικό, διοικητικό, κοινωνικό και πνευματικό κέντρο της πόλης. Εκτός από σημείο εμπορικών συναλλαγών ήταν ένας ανοιχτός χώρος συνάθροισης, τόπος, όπου οι πολίτες συζητούσαν για τα κοινά, ασκούσαν κριτική και φιλοσοφούσαν. Σήμερα, που η πανδημία έκανε τον κόσμο περισσότερο ψηφιακό, η Αγορά έχει μεταφερθεί στο διαδίκτυο. Μεγάλο μέρος της καθημερινότητας περνάει μέσα από μια οθόνη. Εργασία, αγορές, διασκέδαση, επικοινωνία, έκφραση ιδεών, υποστήριξη θέσεων, ενημέρωση, φλερτ, ιστορίες και stories. Η νέα ιστορική πραγματικότητα γράφεται πλέον με ψηφιακούς όρους. Σε ένα βίντεο που μοιάζει με εφαρμογή τηλεδιάσκεψης, μέσα από μια διαδικασία καταγραφής, βλέπουμε και ακούμε ανθρώπους να μιλάνε για ό,τι τους προβληματίζει.
Συμμετέχουν αλφαβητικά: Μαρία Αμπατζή, Κορίνα Απταλίδου, Νάγια Δαλακούρα, Νίκος Ζωάκης, Ιωάννης Καραγκιουλμέζης, Θεανώ Πασχάλη, Ρένα Σαμαρά-Μάινα, Ζαφείρης Τσάκος, Κική Χριστοδούλου
Θεανώ Πασχάλη (Κομοτηνή)
Χάρτης Συναισθημάτων
Με μια γραμματική συναισθημάτων γεμίζει ένα ριζόχαρτο καλύπτοντας δρόμους, σοκάκια και σπίτια. Συναισθήματα που ξεπηδούν μέσα από χρωματιστά χαρτιά, για να ορίσουν το δρόμο προς αγαπημένα μέρη πολιτών και επισκεπτών της Κομοτηνής. Ένα αγαπημένο μέρος και τρία συναισθήματα. Αυτό ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό.
Έτσι λοιπόν ένα διάφανο χαρτί τοποθετήθηκε πάνω σε έναν χάρτη της πόλης. Αυτοκόλλητα χρωματιστά μικρά χαρτιά που εύκολα ξεκολλούν και χάνουν την αρχική τους θέση συμβολίζουν το εφήμερο των διαθέσεών μας. Το πόσο εύκολα εκλείπουν ή αλλάζουν τα έντονα συναισθήματα και διαδέχεται το ένα το άλλο. Ένα συμμετοχικό έργο, που αποτυπώνει τη δύναμη των συνεργασιών αλλά και της συμμετοχής του καθένα μας σε κάτι συλλογικό. Όπως όλοι είμαστε ένα μικρό κομμάτι μιας πόλης και της καθημερινότητάς της, έτσι κι αυτό το έργο δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να εκφραστεί με αφορμή αυτή τη φορά για το αγαπημένο του μέρος στην Κομοτηνή.
Καλή περιδιάβαση σε σοκάκια πλακοστρωμένα με συναισθήματα!
Βάλση Πελτέκη, Ζιζή Σύρμου, Δάφνη Χαριτοπούλου, Αθηνά Χατζηφωτίου (Κομοτηνή)
Οι προσφυγικές γειτονιές της Κομοτηνής
Μέσα από φωτογραφίες προσώπων, αντικειμένων και περιοχών της Κομοτηνής, σύντομα βίντεο από τις περιοχές αυτές, αλλά και μαρτυρίες τριών προσώπων που έζησαν εκεί, ακούγεται η ιστορία του καθενός. Πώς έφτασε στην περιοχή αυτή, πώς ήταν η ζωή του παλαιότερα, πώς εξελίχθηκε, πως συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Συνεντεύξεις: Ζιζή Σύρμου - Βάλση Πελτέκη
Φωτογραφικό υλικό: Δάφνη Χαριτοπούλου - Αθηνά Χατζηφωτίου
Σύλληψη κειμένου - Αφήγηση: Βάλση Πελτέκη
Βίντεο: Δάφνη Χαριτοπούλου
Το κείμενο της αφήγησης βασίζεται εξ ολοκλήρου στις συνεντεύξεις των κυριών Ειρήνης Κηπουρού, Ιωάννας Κουτσογιάννη και Βαλσάμως Χατζοπούλου.
Πολιτιστικός Σύλλογος Νεοχωρούδας "Ο Μέγας Αλέξανδρος" (Νεοχωρούδα)
Ένα κτήριο αφηγείται
Ένα χωριό από τον 17ο αιώνα, από τα παλιά χωριά της Θεσσαλονίκης, τόσο κοντά στο κέντρο αλλά κρατάει τις παραδόσεις όπως τότε. Ένα χωριό που η αγάπη των κατοίκων του, το έχει αναδείξει και το έχει κάνει γνωστό και πέρα από τα σύνορα της χώρας. Ένα χωριό που είναι πρώτο σε παραγωγή αυγών και εκτροφής πτηνών και που οι πτηνοτρόφοι του δίνουν δουλειά στους κατοίκους. Ένα χωριό που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει δυσκολίες, αλλά η φωνή του γίνεται μεγάλη, για να το ακούσουν εκείνοι που βρίσκονται σε θέσεις ισχύος. Ένα χωριό παράδειγμα προς μίμηση.
Συντελεστές: Ασημίνα Μέρμηγκα, Κατερίνα Παρασκευά, Άννα Μίντη
Αφήγηση: Δημήτρης Ζάννας, Πέτρα Σαρμή
Μοντάζ: Γιώργος Νάκης, Δημήτρης Κωνσταντός
Λήψεις με Drone: Γιώργος Νάκης
Πηγές:
1) Παύλος Ράπτης, Νεοχωρούδα: Ιστορία- Ήθη και έθιμα του χωριού, Θεσσαλονίκη 1982
2) Προσωπικό αρχείο Απόστολου Νικολάου, εκπαιδευτικού και πρώην Προέδρου Κοινότητας Νεοχωρούδας, ιδρυτή και πρώτου Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Νεοχωρούδας “Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ’’
3) Προσωπικό αρχείο Σωτήρη Τσιούρη, ομότιμου καθηγητή του ΑΠΘ - Τμήμα Γεωπονίας, Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος
4) Άννα Ραφαηλίδου, “Νεοχωρούδα στο πέρασμα του χρόνου”, Θεσσαλονίκη 2015
5) Πρακτικά της Κοινότητας Νεοχωρούδας για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της.
Όλες οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Νεοχωρούδας.
Ελισάβετ Ρέπα (Βέροια)
Αδειάζοντας το σπίτι της θείας μου
Φωτογραφία, αφήγηση (έργο σε εξέλιξη)
Η ιστορία μιας οικογένειας που έζησε στην παλιά πόλη της Βέροιας από την αρχή ως τα τέλη του 20ού αιώνα, μέσα από αντικείμενα του νοικοκυριού.
Η ιστορία μιας οικογένειας που έζησε στην παλιά πόλη της Βέροιας από την αρχή ως τα τέλη του 20ού αιώνα, μέσα από αντικείμενα του νοικοκυριού.
Στην Παλιά πόλη της Βέροιας, στη χριστιανική συνοικία της Κυριώτισσας, ένα σπίτι του 1910 με την αρχιτεκτονική της εποχής, αναπαλαιωμένο το 1990, παλεύει να επιβιώσει, ανάμεσα σε γκρεμισμένα ή μισογκρεμισμένα συνομήλικα κτίσματα που όλα βγάζουν μια βουβή κραυγή αγωνίας, μέσα σε μια ατμόσφαιρα εγκατάλειψης. Το σπίτι της γιαγιάς Μαριγούλας, χήρας με πέντε παιδιά, κτισμένο την εποχή που η Βέροια ήταν ακόμα οθωμανική επαρχία, ήτανε το καταφύγιο της οικογένειας που έζησε την απελευθέρωση της πόλης, αλλεπάλληλους πολέμους με απώλειες προσώπων, χαρές και λύπες με συγγενείς, γείτονες και φίλους. Έχω εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις από το παλιό πέτρινο σπίτι με τα ξύλινα πατώματα που τρίζανε σε κάθε βήμα. Μπαίνοντας από την εξωτερική πόρτα με τα μεγάλα καρφιά, βρισκόσουν σε μια αυλή με βότσαλα και κροκάλες, αποθήκες γύρω γύρω με εργαλεία γεωργικά του θείου Αργύρη, τσουβάλια, αμπάρια, βαρέλια και δοχεία διαφόρων μεγεθών. Σε μια άκρη της εσωτερικής αυλής το πλυσταριό, λίγο παραπέρα η τούρκικη τουαλέτα και κάτω από τη σκάλα, ένα μεγάλο καζάνι. Ανεβαίνοντας την ξύλινη σκάλα βρισκόσουν σε ένα μεγάλο μπαλκόνι, αριστερά ήταν το μαγειρειό και τρία μικρά δωμάτια ακόμη, πάνω από την εσωτερική αυλή. Αγάπη και μεγάλη φροντίδα έζησα μέσα σ’αυτό το σπίτι, όταν η θεία Φούλα με κουβαλούσε στην πλάτη της και ανηφόριζε τα στενά σοκάκια της Κυριώτισσας. Εκεί, με περίμενε στο μικρό δωμάτιο η “μανιά”, τα στρωμένα με φλοκάτες μιντέρια και η ζεστασιά από την πράσινη πορσελάνινη ξυλόσομπα που πάνω της ψήνανε κάστανα και φλούδες από πορτοκάλι. Η θεία Παυλίνα, ακούραστη και χαμογελαστή πάντα, είχε έτοιμη την πίτα και το γάλα για να φάει το “μούτσιανο” (μικρό). Καθόμασταν και μιλούσαμε με τις ώρες, ενώ ταυτόχρονα οι θείες έπλεκαν ή κεντούσαν. Κανείς από τους τρεις θείους που γνώρισα δεν παντρεύτηκε, παρόλο που τα προικιά περίσσευαν μέσα στα μπαούλα. Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, ο αδερφός έπρεπε να παντρέψει πρώτα τις αδελφές του κι αν περνούσε η “ηλικία γάμου", τα πράγματα δυσκόλευαν. Έτσι, έφυγαν από τη ζωή, αφήνοντας πίσω στο σπίτι, πολλά προσωπικά αντικείμενα που κουβαλάνε τη μνήμη τους. Η Φούλα (η τελευταία της οικογένειας Αργυριάδη) έκανε ό,τι μπορούσε, για να δώσει νέα πνοή στο πατρικό και να ζήσει στη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Όμως οι συνθήκες άλλαξαν, οι κάτοικοι της συνοικίας δεν μπορούσαν να συντηρήσουν τα παραδοσιακά σπίτια τους, και η περιοχή έγινε ακατάλληλη για κατοικία. Η Φούλα δεν έκλεισε τα μάτια της στο πατρικό της, όπως επιθυμούσε. Εγώ η ανηψιά, που αδειάζω το σπίτι της θείας μου αναρωτιέμαι…
Έχω το δικαίωμα να αδειάσω το σπίτι από τις μνήμες του; Αυτή είναι η πολιτιστική κληρονομιά των δικών μου και της πόλης μου. Έχω το δικαίωμα να τη σβήσω;
Έχω το δικαίωμα να αδειάσω το σπίτι από τις μνήμες του; Αυτή είναι η πολιτιστική κληρονομιά των δικών μου και της πόλης μου. Έχω το δικαίωμα να τη σβήσω;
Βαλεντίνα Σωκράτους, Μαριάννα Χατζοπούλου (Αλεξανδρούπολη)
On the safe side
|
|
Συμμετοχική Performance
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΓΓΙΓΜΑ
ΑΠΟΣΤΑΣΗ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
ΚΟΣΤΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ
Performer: Χαρίκλεια Βουτσά (performer, χορογράφος)
Βοηθός παραγωγής: Ιωάννα Κουκουβή
Χώρος: Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, 14ης Μαΐου, 63 Αλεξανδρούπολη
Ημερομηνία: 21/11/2021
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΓΓΙΓΜΑ
ΑΠΟΣΤΑΣΗ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
ΚΟΣΤΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ
Performer: Χαρίκλεια Βουτσά (performer, χορογράφος)
Βοηθός παραγωγής: Ιωάννα Κουκουβή
Χώρος: Εθνολογικό Μουσείο Θράκης, 14ης Μαΐου, 63 Αλεξανδρούπολη
Ημερομηνία: 21/11/2021
Κωνσταντινιά Ταυλαρίδου, Δήμητρα Κουρκουλάκη, Ντίνα Ταυλαρίδου, Σταμάτης Μανής (Σέρρες)
Χιονοχώρι Σερρών - Το πέτρινο ελληνικό χωριό
|
|
Έργο σε εξέλιξη
Χιονοχώρι, ένα ελληνικό βλάχικο χωριό που το ζωντανεύουν οι μνήμες του παρελθόντος. Βρίσκεται ανατολικά της πόλης των Σερρών, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου απ' αυτήν, στις κορυφές του όρους Μενοίκιου και σε υψόμετρο 750 μέτρα. Περπατώντας στα καλντερίμια, βλέπεις ένα πέτρινο σκηνικό που δένει τόσο αρμονικά με το φυσικό στοιχείο. Τα ψηλά παραδοσιακά σπίτια που μετρούν έναν και πλέον αιώνα ζωής μοιάζουν να κρέμονται από την πλαγιά. Ένας από τους τομείς που διέπρεπαν από παλιά οι Βλάχοι του Χιονοχωρίου ήταν η τυροκομία. Οι περιγραφές για το πώς γινόταν η παραγωγή του τυριού στα χωριά τους μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή. Η διαδικασία ξεκινούσε όταν οι κάτοικοι του χωριού, κτηνοτρόφοι στο σύνολό τους, μάζευαν τα κοπάδια τους και μετρούσαν το γάλα που τους αναλογούσε και που θα μπορούσαν να επεξεργαστούν. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του Χιονοχωρίου παρασκεύαζαν το τυρί όχι μόνο της οικογένειάς τους αλλά κατέβαιναν και στην πόλη και το πουλούσαν. Επάνω στο βουνό μέσα στην καλύβα τους παρήγαγαν το τυρί. Μέσα στη βλάχικη καλύβα μπορούσε κανείς να βρει σκεύη, όπως οι καρδάρες, τα καζάνια, οι κούτλες , τα χάλκινα σκεύη για γάλα και νερό, τα τουλούμια και διάφορα σκεύη για τις πυτιές του γιαουρτιού και του τυριού.
Χιονοχώρι, ένα ελληνικό βλάχικο χωριό που το ζωντανεύουν οι μνήμες του παρελθόντος. Βρίσκεται ανατολικά της πόλης των Σερρών, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου απ' αυτήν, στις κορυφές του όρους Μενοίκιου και σε υψόμετρο 750 μέτρα. Περπατώντας στα καλντερίμια, βλέπεις ένα πέτρινο σκηνικό που δένει τόσο αρμονικά με το φυσικό στοιχείο. Τα ψηλά παραδοσιακά σπίτια που μετρούν έναν και πλέον αιώνα ζωής μοιάζουν να κρέμονται από την πλαγιά. Ένας από τους τομείς που διέπρεπαν από παλιά οι Βλάχοι του Χιονοχωρίου ήταν η τυροκομία. Οι περιγραφές για το πώς γινόταν η παραγωγή του τυριού στα χωριά τους μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή. Η διαδικασία ξεκινούσε όταν οι κάτοικοι του χωριού, κτηνοτρόφοι στο σύνολό τους, μάζευαν τα κοπάδια τους και μετρούσαν το γάλα που τους αναλογούσε και που θα μπορούσαν να επεξεργαστούν. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του Χιονοχωρίου παρασκεύαζαν το τυρί όχι μόνο της οικογένειάς τους αλλά κατέβαιναν και στην πόλη και το πουλούσαν. Επάνω στο βουνό μέσα στην καλύβα τους παρήγαγαν το τυρί. Μέσα στη βλάχικη καλύβα μπορούσε κανείς να βρει σκεύη, όπως οι καρδάρες, τα καζάνια, οι κούτλες , τα χάλκινα σκεύη για γάλα και νερό, τα τουλούμια και διάφορα σκεύη για τις πυτιές του γιαουρτιού και του τυριού.
Θεοπούλα Μωραΐτη-Τερζή (Κομοτηνή)
Οδοιπορικό Μνήμης Προσφυγιάς
Podcast, 3' 30''
Μία προγονική ιστορία εγκατάλειψης τόπου-εστιών, και μεταφορά μιας εικόνας κειμηλίου.
Μία προγονική ιστορία εγκατάλειψης τόπου-εστιών, και μεταφορά μιας εικόνας κειμηλίου.
Βασιλεία Τσάκλη (Θεσσαλονίκη)
Η ουσία του αιώνα μας
Ποιητικό κολάζ (έργο σε εξέλιξη)
Ένα συμμετοχικό ποιητικό κολάζ από έννοιες, λέξεις, ουσίες που μας χαρακτηρίζουν και είναι η Ουσία του αιώνα που διανύουμε.
Ένα συμμετοχικό ποιητικό κολάζ από έννοιες, λέξεις, ουσίες που μας χαρακτηρίζουν και είναι η Ουσία του αιώνα που διανύουμε.
Δάφνη Φράγκου (Πέρδικα Θεσπρωτίας)
Στράτες και μονοπάτια να μην τα φοβηθείς
Την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021, μεσημεροαπόγευμα, η Δάφνη Φράγκου, η Νικολέττα Αναστασίου και ο Δημήτρης Μυλωνάς κατηφόρισαν στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου, δίπλα στο ποτάμι Παραμυθιώτης, στην Πέρδικα Θεσπρωτίας. Εκεί, προσπάθησαν να ενώσουν την ομορφιά και την ποίηση της Μητέρας Φύσης με τα ανθρώπινα έργα.
Φωνή: Νικολέττα Αναστασίου
Βοήθεια: Δημήτρης Μυλωνάς
Νικολέτα Αναστασίου (Πέρδικα Θεσπρωτίας)
Ακούγοντας την Πέρδικα
Ένα βίντεο - μαρτυρία των κατοίκων της Πέρδικας.
Ακούγονται οι Ουρανία Παππά, Ιωάννης Παππάς, Μαρία Δούκα, Γιώργος Καρίλαμης, Βασίλης Κώστας. Φωτογραφία: Σωτήρης Σακαβίτσης.
Το έργο θα ει΄ναι διαθέσιμο σύντομα
Ακούγονται οι Ουρανία Παππά, Ιωάννης Παππάς, Μαρία Δούκα, Γιώργος Καρίλαμης, Βασίλης Κώστας. Φωτογραφία: Σωτήρης Σακαβίτσης.
Το έργο θα ει΄ναι διαθέσιμο σύντομα
