How To Workshop Series: Research

Η έρευνα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Common Lab και του τελικού αποτελέσματός του: του Εγχειριδίου Κοινωνικής Καινοτομίας μέσω της Τέχνης. Σε αυτό το πλαίσιο, η έρευνα λειτουργεί σε δύο επίπεδα: τον σχεδιασμό και την αξιολόγηση του ίδιου του project, καθώς και την ανάπτυξη μιας Eργαλειοθήκης Μέτρησης Κοινωνικού Αντικτύπου, δηλαδή μιας μεθοδολογίας για την έρευνα, την πράξη και την αξιολόγηση του πολιτιστικού και κοινωνικού τομέα. 
​
Για το σκοπό αυτό, η σειρά εργαστηρίων How To Research εμπλέκει τους συμμετέχοντες στο Common Lab ως συν-διαμορφωτές του συνολικού προγράμματος και των στόχων του.

Common Lab & Έρευνα:
Προς μια εργαλειοθήκη μέτρησης κοινωνικού αντικτύπου  

Max Spielmann & Rainer Rosegger

Τι κοινωνικές επιπτώσεις μπορούν να επιτευχθούν από έργα τέχνης και πολιτισμού;

Τις τελευταίες δεκαετίες, η κατανόηση του πολιτιστικού έργου έχει αλλάξει σημαντικά: oι άμεσοι δεσμοί με την καθημερινή κοινωνική ζωή και με τη δημόσια σφαίρα έχουν γίνει πιο δυνατοί. Εκδηλώσεις πραγματοποιούνται εκτός των καθιερωμένων ιδρυμάτων και νέες μορφές αλληλεπιδρούν ενεργά με την τοπική κοινωνική πραγματικότητα. Το θέατρο βγαίνει στον δημόσιο χώρο και συνεργάζεται με ακτιβιστές. Τα μουσεία υλοποιούν εκθέσεις όπου το κοινό συμμετέχει ενεργά. Οι καλλιτέχνες συμμετέχουν σε δραστηριότητες γειτονιάς ή χρησιμοποιούν διαδικτυακές πλατφόρμες για την ανάπτυξη κοινωνικού διαλόγου. Συλλογικά στούντιο καλλιτεχνών ανοίγουν τις πόρτες τους και λειτουργούν ως τρίτοι χώροι. Οι designers διαμορφώνουν τις κοινωνικές διαδικασίες. Οι αρχιτέκτονες πραγματοποιούν παρεμβάσεις μαζί με τους κατοίκους της περιοχής και έτσι δημιουργούν νέους χώρους.

Τα όρια ανάμεσα στην τέχνη, την κοινωνικοπολιτισμική ζωτικότητα, την ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών ή την εθελοντική εργασία και τη φροντίδα εξαφανίζονται. Αυτό αναγνωρίζεται από κρατικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς φορείς και αναδύονται διάφορες μορφές συνεργασίας. Πώς μπορούν αυτές οι δραστηριότητες να παρακολουθούνται, να ερμηνεύονται και να χρησιμοποιούνται επιστημονικά για την εξαγωγή συμπερασμάτων για “ορθές πρακτικές"; Τι διαφορά δημιουργεί μια καλλιτεχνική ή σχεδιαστική προσέγγιση; Για απαντήσουμε σ’αυτά τα ερωτήματα, χρειαζόμαστε κατάλληλα εργαλεία που να διερευνούν τις αισθητικές, μεθοδολογικές και διαδικαστικές παραμέτρους που είναι εγγενείς στους τομείς αυτούς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, για να διασφαλιστεί η επιστημονική παρακολούθηση και ερμηνεία, από την οποία μπορούν να αναπτυχθούν “ορθές πρακτικές".

Ένα σημαντικό βήμα είναι η μεταφορά των αποτελεσμάτων σε τυποποιημένα μοντέλα αξιολόγησης. Αυτό επιτρέπει τη συγκρισιμότητα μεταξύ διαφορετικών προγραμμάτων και προσεγγίσεων. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα των δημιουργικών και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων οφείλεται στις πρακτικές που αναπτύσσονται ειδικά για μια συγκεκριμένη κατάσταση, με τρόπο που τις κάνει μοναδικές, και γι'αυτό αδύνατο να απαπαραχθούν ως έχουν. Οι γνώσεις, οι "καλές πρακτικές”, βρίσκονται στις αισθητικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν, στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται συγκεκριμένες μορφές γνώσης - γενικά στην ικανότητα να αντιλαμβάνονται ακριβώς και να ενεργούν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. 

Παρόλα αυτά, η αντίφαση μεταξύ μιας δράσης που είναι μοναδική και μιας άλλης που να μπορεί να επαναλαμβάνεται μπορεί να ξεπεραστεί. Η αξιολόγηση πρέπει να λαμβάνει υπόψη την κοινωνική κατάσταση και την θέση από την οποία αντλείται μια δράση ως παράδειγμα, καθώς και τις εμπειρίες που οφείλονται σε συγκεκριμένες διαδικασίες. Κάθε μορφή έρευνας και αξιολόγησης στις συνθήκες αυτές πρέπει να ακολουθεί μια διεπιστημονική και μετα-επιστημονική προσέγγιση, ώστε να μπορεί να αντιδρά στη συνθήκη. Η διεπιστημονική προσέγγιση πρέπει να γίνει κατανοητή με την έννοια της σχέσης μεταξύ κοινωνικών και επιστημονικών παραγόντων και ζητημάτων. Η μετα-επιστημονική δε, ως υβριδοποιημένη εφαρμογή επιστημονικών, τεχνικών, κοινωνικών, δημιουργικών και καλλιτεχνικών μορφών γνώσης. Το υβρίδιο δεν πρέπει να γίνει κατανοητό ως μια νέα, τρίτη εναλλακτική, αλλά ως ένα δυναμικό μίγμα αντιλήψεων που διαμορφώνουν προσωρινά και ρευστά τη συνολική διαδικασία.

Ερευνητικοί άξονες

Κατά την εφαρμογή μιας τέτοιας διεπιστημονικής και μετα-επιστημονικής προσέγγισης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα ακόλουθα σημεία.

1. PARTICIPATORY ACTION RESEARCH: Η έρευνα νοείται ως κοινό project όλων των εμπλεκόμενων. Βασίζεται στις διαφορετικές μορφές γνώσης των ατόμων που συμμετέχουν. Το μεθοδολογικό πλαίσιο βασίζεται στην κατάσταση της γνώσης της συμμετοχικής έρευνας δράσης.
2. ΘΕΩΡΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ: Η ιδέα, οι στόχοι και η διαδικασία αναπτύσσονται ταυτόχρονα με τα ερευνητικά ερωτήματα και τις αρχικές θέσεις/παραδοχές του προγράμματος. Έτσι, αναπτύσσεται κοινό λεξιλόγιο και συνεργασία μεταξύ των εμπλεκόμενων. Η έννοια της Θεωρίας της Αλλαγής είναι κατάλληλη για την οικοδόμηση μιας γέφυρας που ενώνει τα αρχικά ερωτήματα - επιστημονικά (ερευνητική ερώτηση, μέθοδοι κ.λπ.) και πρακτικά  (πεδίο εργασίας, επιθυμητές κοινωνικές αλλαγές, πορεία δράσης για την επίτευξη των αλλαγών), και εξασφαλίζει το πώς μεταφράζεται η θεωρία στην πράξη και η πράξη στην θεωρία.
3. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ: Νοούνται ως ανεξάρτητες μορφές γνώσης, λαμβάνοντας υπόψη τις μεθόδους σχεδιαστικής συμπεριφοράς και κριτικής. Για το σκοπό αυτό, η τέχνη και το design πρέπει, φυσικά, να εμπλέκονται ενεργά στην πρακτική, τη διαχείριση και την έρευνα.
4. ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΗ ΣΥΝ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ: Η ευελιξία στον προγραμματισμό ενός project είναι κεντρική για την επιτυχία του. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους τους παράγοντες ως μια συνεχής διαδικασία, στην οποία οι διάφορες δραστηριότητες πρακτικής εφαρμογής, διαχείρισης και έρευνας ενσωματώνονται. Τα ενδιάμεσα αποτελέσματα της έρευνας ενσωματώνονται συνεχώς στην πρακτική εργασία του project, σύμφωνα με μια προσέγγιση προσαρμοστικής από κοινού διαχείρισης.
5. ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΥ: Προκειμένου να είναι δυνατά η σύγκριση και οι συσχετισμοί μεταξύ διαφορετικών project και τελικά να αποκαλύπτονται οι “οθρές πρακτικές", πρέπει να είναι δυνατή και η μεταφορά των ευρημάτων σε τυποποιημένα πρωτόκολλα αξιολόγησης όπως το SRS (Social Reporting Standards - Πρότυπα Αξιολόγησης Κοινωνικού Αντικτύπου).

Research forms an integral part of Common Lab and of its final outcome: the Manual of Social Innovation through Art. In this context, Common Lab's Research works on two levels: the planning and  evaluation of the project itself, as well as the development of a Social Impact Toolkit, on tools for a methodology for the research, practice and evaluation in the cultural and social sectors.

To that end, the workshop series How To Research engages Common Lab participants as co-developers of the overall project programme and its goals.

Common Lab Research: 
​Towards a Social Impact Toolkit 

Max Spielmann & Rainer Rosegger

What social impacts do cultural and artistic projects achieve? 

In recent decades, the understanding of cultural work has changed considerably; the direct linkages with everyday social life and into the public sphere have intensified significantly. Events take place outside the protected institutions and new formats actively interweave with the local social reality. Theatre projects go into public space and work together with activists. Museums develop participatory exhibitions. Artists are involved in neighbourhood activities or use online platforms for social discourse. Studio communities open their studios and operate as third places. Designers shape social processes. Architects carry out interventions together with local residents and thus produce new spaces. 

The boundaries between art, socio-cultural animation, civil society involvement or volunteer and care work are disappearing. This is recognised by state, economic and civil society actors and different forms of cooperation are emerging. How can these activities be scientifically monitored, interpreted and used to draw conclusions for "good practices"? What difference does an artistic or design approach make? To do this, we need suitable tools that address the aesthetic, methodological and processual intrinsic logics. This is the only way to ensure scientific monitoring and interpretation, from which "good practices" can be developed.

An important step is the transfer of the results into standardised evaluation models. This enables comparability between different projects and approaches. However, the effectiveness of creative and artistic approaches is due to the practices specifically developed for the respective situation. These are singular, poetic drafts that elude direct reproducibility and scalability. The insights, the "good practices" lie in the aesthetic experiences gained, in the way specific forms of knowledge are applied; generally in the ability to perceive precisely in a specific situation and to be able to act situatively. 

However, the contrast between singular action with repeatability is surmountable. The social situation and the position from which the action is taken must be considered and the processual experiences must be included in the evaluation. Any form of research and evaluation in this situation must take a trans- and post-disciplinary approach in order to be able to react appropriately to this situation. Transdisciplinary is to be understood in the sense of the connection between social and scientific actors and concerns, postdisciplinary in the hybridized application of scientific, technical, social, creative and artistic forms of knowledge. The hybrid is not to be understood as a novel third party, but rather as a dynamic mixture of understandings which temporarily and fluidly shape the overall process.

Research Principles

In the implementation of such a trans- and postdisciplinary approach the following points should be considered.
1. PARTICIPATORY ACTION RESEARCH: Research is understood as the joint work of all actors. It is based on the different forms of knowledge of the people involved. The methodological framework is based on the state of knowledge of participatory action research.
2. THEORY OF CHANGE: Concept, objectives and procedure are developed simultaneously with the research questions and the initial theses. By this, a common understanding and collaboration between the actors will be created. The concept of the Theory of Change is suitable for building a bridge between the scientific (research question, methods used, etc.) and the practical initial questions (field of work, desired social changes, courses of action to achieve the changes) and for finding a translation.
3. ART AND DESIGN RESEARCH: are to be understood as independent forms of knowledge and their methods of design behaviour and criticism are to be included. To this end, art and design must, of course, also actively involve themselves in practice, management and research.
4. ADAPTIVE CO-MANAGEMENT: Project adjustments central to success. This work is to be understood by all actors as an ongoing process, in which the various activities of practical implementation, management and research are integrated. Interim research results are continuously incorporated into the practical project work. We pursue an approach of adaptive co-management.
5. SOCIAL REPORTING STANDARDS: In order to be able to relate projects to one another and ultimately also to uncover potential for action in the form of "good practices", it must be possible to transfer the findings to standardised evaluation protocols such as SRS (Social Reporting Standards).

---

Βιογραφικά Ομάδας

Ο Καθ. Max Spielmann είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και Καθηγητής στο HyperWerk Institute for Postindustrial Design (Βασιλεία). Από το 1999 είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα Οπτικοακουστικών Μέσων του Ινστιτούτου, και από το 2015 για το πρόγραμμα Θεωρίας. Βασικά ερευνητικά πεδία: συμμετοχικά μέσα, Κοινά (Commons) και νέες τεχνολογίες.  

Ο Rainer Rosegger είναι κοινωνιολόγος, με εμπειρία σε ζητήματα οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων και στις δυνατότητες για ριζοσπαστικό μετασχηματισμό. Είναι ερευνητής, συντονιστής εργαστηρίων και ακτιβιστής. Διδάσκει εδώ και πολλά χρόνια, μεταξύ άλλων στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, το Ινστιτούτο Hyperwerk for Postindustrial Design στη Βασιλεία και την Κρατική Ακαδημία Τέχνης και Σχεδίου της Στουτγάρδης.

Η Καλλιόπη Κατή είναι απόφοιτη της σχολής των Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στην Ανθρωπογεωγραφία. Ειδικεύεται ως ερευνήτρια σε ζητήματα σχετικά με το αντικείμενο της κοινωνιολογίας του χώρου και της ανθρωπογεωγραφίας, όπως μεταναστευτικές ροές, χωροθέτηση υποδομών πρόνοιας, χωροκοινωνικές ανισότητες κλπ.

Team Bios

Prof. Max Spielmann is a board member and professor at the HyperWerk Institute for Postindustrial Design (Basel). Since 1999 he has been in charge of the Institute's Audiovisual Media program, and since 2015 in the Theory program. Key research areas: participatory media, Commons and new technologies.

Rainer Rosegger is a sociologist with experience in economic and social crisis issues and the possibilities for radical transformation. He is a researcher, workshops coordinator and activist. He has been teaching for many years, including at the University of Graz, the Hyperwerk Institute for Postindustrial Design in Basel and the Stuttgart State Academy of Art and Design.

Kalliope Katiis a graduate of the Department of Engineering, Spatial Planning and Development of the Aristotle University of Thessaloniki, currently completing her Masters in Human Geography. As a researcher, she specializes in matters concerning Sociology of Space and Human Geography, such as migration flows, placement of welfare infrastructure, socio-spatial inequalities etc. 

Common Lab Research Team:
​Max Spielmann, Rainer Rosegger 
Hyperwerk Institute for Postindustrial Design
Kalliope Kati
human geographer
With the contribution of
Sotirios Bahtsetzis
ArtBOX, Common Lab scientific advisor

How To Research is an ongoing workshop series, taking place throughout the project. 
Dates so far: 
Workshop #1: 13-14 May 2020
Workshop #2: 3-4 June 2020
​Workshop #3: 9, 15 July 2020

Go to our Resources page to find out more about Theory of Change and Social Reporting Standards. 

RESOURCES